کاریکَلِماتور نامی است که پرویز شاپور در سال ۱۳۴۷ بر نوشتههای خود که در مجلهی خوشه به سردبیری احمد شاملو چاپ میشد گذاشت. این واژه حاصل پیوند «کاریکاتور» و حرف «ک» مخفف «کلمه» است. به دید شاملو، نوشتههای شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شدهاست. کاریکلماتور نثر است . بازی زبانی دارد تا بتواند گفتنی ها را دیدنی کند (تصویری) طنز دارد. کاریکلماتور از نظر معنایی ، صراحت دارد .
نيش هيچ عقربي کشنده تر از عقربه هاي ساعت نيست
زندان پارک شد ، دلم گرفت از «دار» و درختش.
مواظب باشيد! کاسه چه کنم چه کنم، شايد همان کاسه زير نيم کاسه باشد.